کتاب صوتی دشمن عزیز نویسنده : جین وبستر

23 March 2020 ساسان قره داغی ( sasan GharehDaghi ) کودک و نوجوان, کتاب صوتی, ادبیات, رمان, رمان Leave a comment

_Doashman_Aziz_AVAYeBUF_Wordpress_Com

فرمت کتاب : فایل صوتی 🎼💽📕

کتاب : دشمن عزیز

نویسنده : جین وبستر

مترجم : سوسن اردکانی

ناشر : مدبر

چاپ سوم : 1370

راوی : میشا وکیلی

تعداد فایل : 18 عدد فایل صوتی به مدت 08 ساعت و 50 دقیقه

دسته‌بندی : داستان نوجوان , ادبیات , رمان , داستان , رمان خارجی , رمان های برتر , داستان کوتاه خارجی

«دشمن عزیز» نوشته جین وبستر(۱۹۱۶-۱۸۷۶)، نویسنده زن آمریکایی است. این کتاب در ادامه داستان مشهور بابالنگ‌دراز است و در آن قهرمان داستان (جودی ابوت) که اکنون ازدواج کرده است قصد دارد پرورشگاهی که در آن بزرگ شده است را بازسازی کند.

این کتاب از جایی آغاز می‌شود که جودی ابوت (از کتاب بابا لنگ دراز) با جرویس پندلتون ازدواج کرده و در مسافرت به سر می‌برند و تصمیم گرفتند پول قابل توجهی را سبب بهسازی پرورشگاهی بکنند که جودی در آن بزرگ شده است. آن‌ها از سالی می‌خواهند مسئولیت این کار را به عهده بگیرد. این کتاب مجموعه نامه‌های سالی است که اکثراً به جودی نوشته می‌شود و از حال و روز پرورشگاه و بهبودش و رابطه سالی با دکتر پرورشگاه سخن می‌گوید. نامه‌ها صمیمی، سرگرم‌کننده و روانند.

در بخشی از این رمان می‌خوانیم:

جودی‌جان:

دکتر رابین مک ری امروز عصر به اینجا سر زد تا با رئیس جدید نوانخانه بیشتر آشنا شود. لطفاً وقتی که برای دیدار بعدی به نیویورک آمد او را به شام دعوت کن تا خودت با چشمان خودت ببینی شوهرت چه دسته گلی به آب داده است.

آقای جرویس وقتی می‌خواست به من بقبولاند که مزایای رئیس شدن من مراوده‌ی روزانه با مرد خوش‌برخورد و عالم و جذابی چون دکتر مک ری است، اشتباه می‌کرد.

او بلندقد و لاغر با موهایی جوگندمی و چشمانی سرد و خاکستری است. در مدت یک ساعتی که با من بود (و من خیلی شاد بودم) حتی سایه‌ی ‌لبخندی کوچک هم لبانش را روشن نکرد. آیا سایه می‌تواند روشنی بدهد؟ احتمالاً‌ نمی‌تواند، اما به‌هرحال این مرد را چه می‌شود؟ نکند جرمی سنگین مرتکب شده یا کم‌حرفی‌اش ناشی از طبیعت اسکاتلندی اوست؟ او به اندازه‌ی یک سنگ قبر قابل معاشرت است.

از قضا آقای دکتر،‌ همان‌قدر از من خوشش می‌آید که من از او. او فکر می‌کند من سبک و بی‌منطق هستم و مرا برای این مقام نالایق می‌داند. مطمئنم تا الان از طرف او نامه‌ای به آقای جرویس رسیده که فوراً مرا اخراج کند. ما حتی در حین گفت‌وگو نتوانستیم با هم کنار بیاییم. او به‌طور گسترده و با لحنی فیلسوفانه از مضرات زندگی پرورشگاهی کودکان بی‌سرپرست سخن می‌گفت و من با بی‌خیالی از آرایش تازه‌ی مو که بین دخترانمان رواج یافته و زیاد هم قشنگ نیست،‌ تأسف می‌خوردم.