پیکر تراشی و نقاشی|محمد رضا معزز | انتشارات آوای بوف

نام کتاب : #پیکره تراشی و نقاشی

✍️ نویسنده: #محمدزضامعزز

ویراستار: محمد رضا حشمت

امور فنی و انتشار: قاسم قره داغی

انتشارات : آوای بوف

سال انتشار نخستین : 2022

تعدادصفحات : 100 صفحه

شابک: ISBN: 9788794295185

کتاب_بوف 56

معرفی کتاب

اگر دهر و زندگی را زیبا و خوش نمی بینیم و هیچ چیز شما را شاد و خوشحال نمی کند باید بدانید، دنیا چندان هم محبوبه نیست هرچند زیباست و چشم شما یک جام است پشت آن روح قرار دارد و روح از طریق نه چشم بلکه گوش نیز طعام می گیرد اصالت عاطفه وجود دارد، اما بایستی بیرون نیز تغذیه شود خدمت فرد به فرد خوش بینی کلی می آورد و دوباره به فردیت برمی گردد. آنان که پیش از حد نشاط می گیرند یا غم، به تعادل نیستند؛ بنابراین روز شب خواهد شد دنیا با نیکی مطلق، سرنوشت نیک می آورد پس وقتی مدینه مذمومه شد و ادامه یافت از چهار اصل نامیه نباتیه، حسیه حیوانیه، نفس قدسیه و کلیه ملکوتی فقط نامیه نباتی در شما خواهد ماند ماسکه، هاضمه، دافعه، حتی حس چشمایی شما نیز که حیوانیه است و حس نفسی شما که حیوانیه اما قابل تسخین است مزه را از خود خواهد داد و جان اخلاق گرفته خواهد شد شما فقط خواهید خوابید، خواهید خورد، خواهید کرد، خواهید رید ولی نخواهید دانست.
«ژرژ دوامل» یکی از نویسندگان انسانگرای فرانسوی نیز می گوید اگر طبیعت و زندگی را زیبا نمی بینید بدانید زیبایی اول از درون شما رفته است و اگر ادامه نمی دهد در جامعه نشاط قرار دارد.
افراد یک ملت که در ذاتیت خویش کوچک و گرفتار مانده اند و فقط جسمشان بزرگ و قوی شده است همه چیز را کوچک خواهند دید و همه چیز را حقیر خواهند شمرد در حالی که در طبیعت چیز کوچکی وجود ندارد.
در هرجا بخش خصوصی به عوض بورژوازی ملی به بورژوازی لیبرال سپرده شده، دو جیب خویش را پر کرده است.به قول یک شهید آزادی و استقلال ایران، او طبقه جدیدی است که نه خیر به خویشتن می رساند نه به جامعه ی خویش.خیر او به خویش، فخر فروشی بر فقر است.
هر قدر بزرگ اندیش باشید در مدینه ممدوحه تنها خواهید افتاد؛ زیرا تلاش انجام می گیرد، اما صرف تحدید می شود ادیان نیز چنین شدند بزرگ آمدند، اما به سبب جانشینان، کوچک و کوچک شدند و در آخر حقیرتر شدند.
حقیقت بزرگ است آن کس که با حضور دین دنیوی مانده و از معنویت کلی دورافتاده در داخل پوسته مانده است دین ها برای کاستن آمده است این جا بسیار مناسب است که از صلح مع الکل حضرت محمد (ص) که کامل تر از صلح عیسی(ع) می باشد که بالای کوه ایراد کردند دین بعد ملکوتی انسان را می سازد تلاش بیهوده خواهد بود اگر بخواهید همه چیز را با دین حل کنید دنیا به حد کافی مزمومه هست با سفاهت و انانیت (خودخواهی) خویش آن را ممدوحه نسازید و اگر انسانیت در شما رشد نیابد از دین کاری ساخته نیست.
هنر خویش را در شادی مردم به خدمت گیرید این نشاط روان نیز به خود شما برمی گردد.
آنان که به دوات(هنر) مشغول اند گذر زمان به عمر آنان اضافه نمی شود بدانید تحدید است که تشدید می آورد.